Allah, O’ndan diğer ilah yoktur; diridir, her şeyin varlığı O’na bağlı ve dayalıdır. Ne uykusu gelir ne de uyur. Göklerde ve yerde ne varsa hepsi O’nundur. O’nun müsaadesi olmadıkça katında hiçbir kimse şefaat edemez. Onların önlerinde ve artlarında olanları O bilir. O’nun ilminden hiçbir şeyi -dilediği müstesna- kimse bilgisi içine sığdıramaz. O’nun kürsüsü gökleri ve yeri içine almıştır. Onları korumak kendisine sıkıntı gelmez. O uludur, mutlak büyüktür.
Ayetel Kürsi, Kur’an-ı Kerim’de yer alan Bakara Mühletinin 255. ayetidir. Yani yalnızca bir ayettir.
Nasser al Qatami’nin sesinden hazırlanmış görüntü aracılığı ile Ayetel Kürsi dinleyin.
Buhârî’de de Ebû Hüreyre’den naklen üsttekine yakın bir rivayet vardır. Hz. Peygamber’e hadiseyi anlatınca şeytan olduğunu öğrendiği hırsız Ebû Hüreyre’ye şöyle demiştir:
“Yatağına yatınca Âyetü’l-kürsî’yi oku, devamlı olarak Allah’tan bir koruyucun olacak ve sabaha kadar sana şeytan yaklaşamayacaktır.”
Allah varlığı ezelî, ebedî, zorunlu ve kendinden olan, her şeyi yaratan, her şeyin mâliki ve mukadderatının hâkimi, her şeyi bilen ve her şeye kadir olan… büyük mevlânın öz ismidir. Bu öz isim zikredildikten sonra hem O’nun vahdâniyeti (birliği, tekliği) hem de İslâm’ın getirdiği imanın tevhid (Allah’ı birleme, bir bilme) özelliği açıklanmak üzere “O’ndan öbür ilah yoktur” buyurulmuştur.
Ayet-el kürsinin birçok faziletleri vardır. Hazreti Allahın tevhidi ile alakalı olan bir ayettir.
* Ayetel kürsi okunan konuta şeytan giremez. O meskende büyü tutmaz.
* Devamlı olarak ayetel kürsi okumaya devam eden kişi hem dünyada hem ahirette büyük makamlara erişir.
* Ayetel kürsi nimetler 313 kere okuyup ve her okuyuşta hu diye üfürülürse o nimet bereketlenir. 313 ayet- el kürsinin hatim adedidir.
* Ayetel kürsi okumayı adet edinen kimsenin geçmişte işlemiş olduğu günahlar bağışlanır. Hazreti Allah o şahsa hayır kapılarını açar.
* Bir kişi 7 kere okuyup birincide sağına ikincide soluna üçüncüde önüne dördüncüde ardına beşincide üst altıncıda aşağı ve yedincide içine hu diye üflerse ve son olarak etrafını çevreleyecek biçimde üflerse melekler onu çevreler ve o gün içinde o kimseye bela isabet etmez.
* Ayetel kürsi her namazdan sonra okunmalıdır. Bunu okuyan şahsa cennetin sekiz kapısı açılır ve dilediği kapıdan cennete girer.
* Cenabı hak sevdiği bir kuluna namazdan sonra ayet- el kürsi okumayı unutturmaz. Kabir ehli için okunursa cenabı hak ayet-el kürsinin fazileti hürmetine o kabir ehlilin kabrini genişletir ve makamını yükseltir. Okuyan bireye de sevap yazılır.
* Gece yatmadan evvel okunursa kişi kendini ve ailesini itimat içine almış olur. Düşünceli vakitlerde okunursa Allah’ın müsaadesi ile külfet geçer.
> Ayetel Kürsi okunan konuta şeytan giremez. Büyücü sokulamaz. Ayetel Kürsi okumaya devam kişi; hem dünyada hemde ahirette ulu makamlara ulaşır. Günahlardan sakınmaya başlar. Huzura erer. Mevki ve makamı artar.
> Ayetel Kürsi durak yerlerinin sayısınca 17 sözleri sayısınca 50 harfleri sayısınca 170 resuller ve ashabı kiram sayısınca 313 kez okuyan kişinin her isteği yerine gelir. Yüreği artar. Halk ortasında sevgi hürmeti ve prestiji çoğalır. İstediği makama ulaşır. Hiç kimse ona ziyan veremez. Peygamber Efendimiz in S.A.V. isimleri sayısınca 201 kez okursa dünya ve ahiretle ilgili istekleri geri çevrilmez.
> Ayetel Kürsi; yemek buğday pirinç arpa üzere şeylere 313 sefer okunarak her okunuşta o şeye üflenirse rahmeti artar o şeyde bereketlilik olur.
> Ayetel Kürsiyi hergün okumayı adet haline getiren kişinin ALLAH geçmiş günahlarını bağışlar. Okuyan hem Tevhid hemde Tilaveti yerine getirmiş olur. Bu da üstün bir zikir olur.
> Ayetel Kürside 34 ilahi isim vardır. 17 acık olarak 17 de kapalı olarak. Tıpkı vakitte 17 mim harfi 17 de vav harfi vardır. ALLAH’ın en büyük ismi Ayetel Kürside mevcuttur. Bu yüzden Ayetel Kürsi ile dua edilirse kabul görür.
> Ayetel Kürsiyi bir hacet ve isteğin olması için okumak o işin olmasına vesiledir. Bu ayeti okumaya devam eden devamı nispetinde yarar görür.
> Bu ayeti okumaya fakat peygamberler sıddıklar ve şehidler devam eder. Kişi okumaya devam ederse ahlakı sehid ve sıddıkların ahlakına ulaşır.
> Ayetel Kürsiyi okumaya devam eden şahsa; ALLAH güzel ve yararlı kapılar açar. İlim öğretir. Saklı bilgileri ve tedavi etme yollarını öğretir. Hem Zahiri hemde Batıni ilim nasip eder.
> Ayetel Kürsi okunur ve sevabı kabir ehline bağışlanırsa o kabir ziyayla dolar kabir genişler ve meyyitin derecesi mevkisi ve makamı yükselir. Okuyanada büyük sevap verilir.
> Ayetel Kürsiyi çok okuyanın anlayışı artar. Düşman şerrinden kurtulur. ALLAH’ı büyük isimleriyle anmak zikretmek isteyenler Ayetel Kürsiyi okumalıdırlar. Ayetel Kürsi ilahi rahmet ve nusret kapılarını açar.
> Düşünceli anlarda Ayetel Kürsi okunursa meşakkat geçer. Tehlike durumunda okunursa o tehlikeden kurtulunur.
> Ayetel Kürsiyi 170 kere okuyana ALLAH her işinde yardımcı olur. Zorluk çekmez. Istırap ve ıstıraptan uzak olur. Rızkı genişler. İsteklerine ve isteklerine kavuşur.
> Bakara Müddetinin birinci 4 ayeti Ayetel Kürsi Ayetel Kürsiden sonraki 2 ayeti ve Bakara Mühletinin son 5 ayetini okuyanın kendisine ve ailesine şeytan ve kötülük yaklaşamaz. Mecnun üzerine okunmaya devam edilirse şifaya kavuşur.
> Şehvete düşkün berbat ahlaklı ve makûs bireyler okur ve okumaya devam ederlerse durumları değişir. Ahlakları düzelir ve en âlâ hale yönelmiş olurlar.
> Ayetel Kürsiyi okuyan kendini inanç içine alır. Cin şeytan ve insan ziyan veremez.
> Gece yatarken okuyan kendini inanç içine aldığı üzere ailesini ve komşusunuda koruyup itimat içine alır.
> Her farz namazını mütakip Ayetel Kürsi okuyan ikinci bir namaza kadar korunmuş olur. Yatarken okuduğunda 2 melek onu korumakla görevlendirilir.
> Ayetel Kürsiyi her farz namazının gerisinden okuyana Cennetin 8 kapısı birden açılır dilediğinden içeri girer. ALLAH okuyana; şükredenlerin kalblerini sıddıkların amellerini ALLAH’a dost hakikat yönelenlerin sevabını verir. Ölünce doğruca Cennete girer. Muttakilerin elde edeceği mükafat verilir.
Evinden çıkarken Ayetel Kürsi okuyan kişinin günahları bağışlanır şeytanlar ondan uzaklaşır. Cin şeytan ve insan şerrinden ve endişelerinden emin olur. Her şeyden koruma olunur.
Gece ve gündüz 10 kere İhlas ve Ayetel Kürsiyi okumaya devam eden kişi; ALLAH’ın isteğini kazanır. Şeytandan korunur. Mahşerde peygamberlerle birlikte olur.
Şevkânî’nin Buhârî, Müslim, Nesâî, Ahmed b. Hanbel üzere sahih kaynaklardan derlediği hadislerden birkaçı bile bu âyetin kıymeti hakkında bir fikir edinmeye yetecektir:
Yeniden Übey’in hurmasına şeytana tâbi bir cin musallat olmuş; vermeyi, dağıtmayı seven Übey’i bundan vazgeçirmek üzere hurmayı aşırmaya başlamıştı. Übey mahlûku takip ederek yakaladı. Garip bir biçimi vardı. Onunla konuşunca kimliğini ve niyetini anladı. Kendilerinden nasıl kurtulabileceğini sorunca “Bakara sûresindeki kürsü âyeti ile” dedi ve ekledi:
Buhârî’de de Ebû Hüreyre’den naklen üsttekine yakın bir rivayet vardır. Hz. Peygamber’e hadiseyi anlatınca şeytan olduğunu öğrendiği hırsız Ebû Hüreyre’ye şöyle demiştir:
Allah varlığı ezelî, ebedî, zorunlu ve kendinden olan, her şeyi yaratan, her şeyin mâliki ve mukadderatının hâkimi, her şeyi bilen ve her şeye kadir olan… Ulu mevlânın öz ismidir. Bu öz isim zikredildikten sonra hem O’nun vahdâniyeti (birliği, tekliği) hem de İslâm’ın getirdiği imanın tevhid (Allah’ı birleme, bir bilme) özelliği açıklanmak üzere “O’ndan öbür ilah yoktur” buyurulmuştur.
Müşrikler elleriyle yaptıkları putlara tapmakta idiler. Bunlar cansız eşyadan yapılırdı. Canı bile olmayan varlığın ilâh olamayacağını tabir etmek üzere çabucak gerisinden “O diridir” buyurulmuştur. Evet Allah diridir, O’nun hayat sıfatı vardır ve tıpkı öbür isimleri ve sıfatları üzere bunun da mahiyetini fakat kendisi bilmektedir.
Gerek Araplar’daki gerekse başka kavimlerdeki müşriklerin birden fazla büyük bir Allah’a inanmakla bir arada bunun yanında –her birine bir fonksiyon tanıdıkları– kelamda ilahlara inanmışlardır. Bu inanç tevhide karşıttır. Tevhidi açıklayarak başlayan âyet, Allah Teâlâ’nın “kayyûm” sıfatını zikrederek “küçük, aracı, özel vazifeli… tanrılar”a gerek bulunmadığını söz etmektedir. Zira kayyûm, “bütün varlıkları görüp gözeten, yöneten, bir an bile onları bilgi ve ilgisi dışında tutmayan” demektir.
“Onu ne uyku basar ne uyur” cümlesi, hay ve kayyûm sıfatlarını pekiştirmekte ve biraz daha anlaşılmasını sağlamaktadır. Uyku basan yahut fiilen uyuyan birinin nezaret, idare, müdafaa üzere işleri yerine getirmesi mümkün değildir. Allah Teâlâ’nın kayyûmluğu kâmil ve kesintisiz olduğuna, daha doğrusu kayyûm sıfatı bunu tabir ettiğine nazaran O’nu ne uyku basar ne de uyur.
Yerde ve gökte ne varsa diğer hiçbir kimseye değil O’na aittir; yaratanı da gerçek sahibi de O’dur. Âyetin bu mânayı tabir eden kesimi “Yalnız O’na aittir” kısmıyla tevhidi öğretirken “başkasına değil” mânasıyla de şirkin çeşitlerini reddetmektedir. Zira müşrik toplumlar varlıkları yaratılış, aidiyet ve yetki bakımlarından çeşitli ilahlar ortasında paylaştırmışlar; meselâ yıldız, gök, yer… rablerinden kelam etmişlerdir. “Yerde ve gökte” tabiri Arapça’da “bütün varlıklar” mânasında kullanılmakta, ismine yer ve gök denilmeyen yahut maddî mânada yere ve göğe dahil bulunmayan yerler ve buradaki varlıklar da bu sözün içine girmektedir.
Allah’a ortak koşan kâfirlerin bir kısmı, bu ortakların O’na denk olduklarına değil, O’nun nezdinde reddedilemez şefaat, geri çevrilemez aracılık hakkına sahip bulunduklarına inanmakta ve putlara bu anlayış içinde tapınmaktadırlar. “Allah katında, O müsaade vermedikçe hiçbir kimse şefaat edemez” mânasındaki cümle bu inancın asılsızlığını ortaya koymakta; şefaatin de müsaadeye bağlı bulunduğunu, O müsaade vermedikçe ve dilemedikçe kimsenin bu türlü bir yetki ve imkâna sahip olamayacağını özlü ve tesirli bir halde zihinlere yerleştirmektedir.
Allah katında kendisine şefaat müsaadesi verilenlerin durumu ve yetkileri, ödül merasimlerinde mükafatları vermek üzere kürsüye çağrılan erdem konuklarınınkine benzemektedir. Mükafatın kime verileceğini bilen ve belirleyen onlar değildir. Lakin bu merasimi tertipleyenlere nazaran onlar, gururlu, hürmete lâyık, büyük kimseler olduklarından kendilerine bu türlü bir imtiyaz verilmiştir. Allah katında şefaatlerine müsaade verilecek olanlar da Allah’a yakın ve sevgili kullar olacaktır.
Ayetel Kürsi fazileti
Allah’tan diğer bütün şuur ve bilgi sahiplerinin bilgileri sonludur, gerçek da yanlış da olmaya açıktır. Bu genel gerçek şefaat sorununa uygulandığında kimin şefaate lâyık olduğunun da fakat Allah tarafından bilineceği anlaşılır. Zira dış görünüşü (mâ beyne eydîhim) itibariyle şefaate lâyık görülenlerin, kullar tarafından görülemeyen ve bilinemeyen iç yüzleri (mâ halfehüm) itibariyle bu türlü olmamaları mümkündür. Allah birdir ve sadece O ibadete lâyıktır; zira O’ndan öbür olmuşu, olacağı, kapalıyı, açığı, geçmişi, geleceği, görüleni, gaybı bilen yoktur.
Kürsî (kürsü), “koltuk, sandalye, taht” manalarına gelir. Mecazi olarak saltanat, hükümranlık, mülk mânalarında da kullanılmaktadır. Allah Teâlâ’nın üzerine oturulan maddî alet mânasında kürsüsü olamayacağından –bu O’nun şahsen açıkladığı şanlı sıfatlarına muhalif düştüğünden– burada kürsüden bir diğer mânanın kastedilmiş olması gerekir.
Esasen Kur’an’da Allah’a nisbet edilen, “Allah’ın…” denilen her şeyi, O’nun varlığına dahil yahut kullandığı bir şey olarak anlamak da hakikat değildir. Meselâ “Allah’ın meskeni, Allah’ın ruhu, Allah’ın buyruğu, Allah’ın kölesi” tamlamalarında Allah’a ilişkin olan şeyler böyledir. Bunlar ne O’nun varlığının bir kesimidir ne de kullandığı araçlardır; değer ve onurlarından ötürü O’nun” diye tanımlanmışlardır.
İbn Abbas’a nazaran kürsüden gaye ilimdir. O’nun ilmi her şeyi kaplar. Âyetin bu kısmını, “kürsüden amaç O’nun hükümranlığıdır ve buna hudut yoktur, hiçbir şey O’nun dışında kalamaz” yahut “Allah semavatı, arzı, arşı Kur’an’da zikretmiş, ancak bunlardan niyetin ne olduğunu açıklamamıştır. Kürsüsü de bu türlü bir varlıktır, yerleri ve gökleri içine alacak kadar geniştir. Ne ve nasıl olduğunu ise lakin kendisi bilmektedir” halinde anlamak mümkündür.
Büyük, kâmil, eşsiz sıfatlarının bir kısmı âyette zikredilen şanlı Allah’a, kulların sonsuz üzere gördükleri kâinatı korumak, gözetmek ve yönetmek elbette güç gelmeyecek, O’nu yormayacak, meşgul bile etmeyecektir. Zira O büyüklerden uludur, kimse bilmez birçoktur.
Arapça kökenli olan Hayy esmasının manaları şöyledir:
Kur’an- Kerim’de birçok yerde Hayy ismi ile birlikte Kayyum ismi de kullanılır. Bu isimler İsm-i Azama olarak tanımlanmıştır.
